ZASADA TRWAŁOŚCI WIEDZY I UMIEJĘTNOŚCI
Zasada trwałości posiada uzasadnienia w teorii poznania. Trwale przyswajać informacje, które wchodzą w ścisłe związki z wiadomościami poprzednio opanowanymi, tworząc w świadomości uczniów zwarty zespół wiedzy o rzeczywistości.
Zasada trwałości wiąże się najczęściej z innymi zasadami nauczania. Świadome i aktywne uczestnictwo uczniów w procesie kształcenia jest uwarunkowane obecnością motywów skłaniających do pilnego opanowania materiału nauczania.
Poglądowość uatrakcyjnia materiał nauczania i pogłębia pozytywny do niego stosunek, pomaga nadto w lepszym rozumieniu spraw stanowiących przedmiot nauczania.
RYSUNEK – WYKRES
- wykresy [geometryczne, słupkowe, kołowe, kwadratowe ] – diagramy; funkcyjne, statystyczne, obrazkowe, ilustracje rysunkowe, szkice rodzajowe i sytuacje w skali;
- schematy.
RYSUNEK ARTYSTYCZNY
- opowiadania, anegdoty, parodie, paradoksy, dowcipy, humor.
RYSUNEK – INSCENIZACJA
- scenki rodzajowe : pojęć, zjawisk, makietki, figurki, postacie, przedmioty, rekwizyty, historyjki, sceny obrazków.
- funkcje rysunków : dla podkreślenia żywego słowa; dla kontroli obserwacji poczynionych nad zjawiskami; jako pomoc przy wykonaniu eksperymentu przez nauczyciela i uczniów.
ZASADA TRWAŁOŚCI oznacza konieczność takiego organizowania procesu dydaktycznego, aby w aktywnej pracy uczniowie opanowywali materiał, mieli go w każdej chwili odtworzyć i posługiwać się nim w praktycznych sytuacjach. Osiąga się to najlepiej, gdy uczniowie wykonują odpowiednie zadania, obliczenia, projekty itp.
ZASADA TRWAŁOŚCI WYMAGA PEWNEGO ZRÓŻNICOWANIA W ZALEŻNOŚCI OD RODZAJU MATERIAŁU NAUCZANIA:
- WPROWADZENIE NOWEGO MATERIAŁU.
- UTRWALENIE NOWEGO MATERIAŁU.
- STOSOWANIE PRAKTYCZNE.
- POWTARZANIE.
Na każdym etapie procesu kształcenia stosujemy kontrolę opanowania wiadomości.
Sięganie do materiału przerobionego pomaga w odświeżaniu i utrwalaniu go.
Bardzo dobre wyniki daje organizowanie rozmaitego rodzaju konkursów, pokazów, quizów, zachęcają one uczestników do osiągania wyższego poziomu w opanowywaniu wiedzy.
ZASADA TRWAŁOŚCI POSIADA SWOJE UZASADNIENIE W TEORII POZNANIA. CZYNNIKAMI WPŁYWAJĄCYMI NA TRWAŁOŚĆ WIADOMOŚCI I UMIEJĘTNOŚCI ZAWODOWYCH SĄ:
- METODY PRACY Z UCZNIAMI (METODY NAUCZANIA).
- LICZBA I JAKOŚĆ ĆWICZEŃ.
- CZĘSTOTLIWOŚĆ SPRAWDZANIA OPANOWANEGO MATERIAŁU.
- ZADAWANIE I WSŁUCHIWANIE PYTAŃ ORAZ PROWOKOWANIE UCZNIÓW DO STAWIANIA PYTAŃ.
- DOBRY PRZYKŁAD NAUCZANIA ZAWODU.
- WYRÓŻNIANIE TREŚCI PODSTAWOWYCH (CZYNNOŚCI PODSTAWOWYCH, TRUDNIEJSZYCH), KTÓRE WYMAGAJĄ WIĘKSZEGO WYSIŁKU UCZNIA I CZASU NAUCZANIA.
- PRZESTRZEGANIE RÓWNOWAGI MIĘDZY WYMAGANIAMI: CO UCZEŃ POWIENIEN UMIEĆ, A CO WYSTARCZY, CZY ROZUMIE.
Każda operacja zawodowa wymaga wykonania wielu czynności, które dzielimy na:
- podstawowe,
- o wyższym stopniu trudności,
- wymagające dłuższych ćwiczeń do ich opanowania.
Im daną umiejętność trudniej zdobywamy, tym szybciej ją zapominamy, jeśli jej nie ćwiczymy.
Im czynność, operacja jest trudniejsza, tym trwałość i zachowanie sprawności w jej wykonywaniu są krótsze.
Stąd wniosek metodyczny: ” czynność trudniejszą należy częściej ćwiczyć i powtarzać”.
Świadomość ucznia ma ogarniać zagadnienie nie tylko w sensie “tak trzeba”, ale i w sensie rozumienia – uznania ” dlaczego tak trzeba”.
W nauczaniu zajęć praktycznych powinno być jak najwięcej wyjaśnień, życzliwych uwag, powtórzeń i przypomnień.
0 Comments