1
Udostępnij

ZASADA TRWAŁOŚCI WIEDZY I UMIEJĘTNOŚCI

Zasada trwałości posiada uzasadnienia w teorii poznania. Trwale przyswajać informacje, które wchodzą w ścisłe związki z wiadomościami poprzednio opanowanymi, tworząc w świadomości uczniów zwarty zespół wiedzy o rzeczywistości.

Zasada trwałości wiąże się najczęściej z innymi zasadami nauczania. Świadome i aktywne uczestnictwo uczniów w procesie kształcenia jest uwarunkowane obecnością motywów skłaniających do pilnego opanowania materiału nauczania.

Poglądowość uatrakcyjnia materiał nauczania i pogłębia pozytywny do niego stosunek, pomaga nadto w lepszym rozumieniu spraw stanowiących przedmiot nauczania.

RYSUNEK – WYKRES

  1. wykresy [geometryczne, słupkowe, kołowe, kwadratowe ] – diagramy; funkcyjne, statystyczne, obrazkowe, ilustracje rysunkowe, szkice rodzajowe i sytuacje w skali;
  2. schematy.

RYSUNEK ARTYSTYCZNY

  • opowiadania, anegdoty, parodie, paradoksy, dowcipy, humor.

RYSUNEK – INSCENIZACJA

  • scenki rodzajowe : pojęć, zjawisk, makietki, figurki, postacie, przedmioty, rekwizyty, historyjki, sceny obrazków.
  • funkcje rysunków : dla podkreślenia żywego słowa; dla kontroli obserwacji poczynionych nad zjawiskami; jako pomoc przy wykonaniu eksperymentu przez nauczyciela i uczniów.

ZASADA TRWAŁOŚCI oznacza konieczność takiego organizowania procesu dydaktycznego, aby w aktywnej pracy uczniowie opanowywali materiał, mieli go w każdej chwili odtworzyć i posługiwać się nim w praktycznych sytuacjach. Osiąga się to najlepiej, gdy uczniowie wykonują odpowiednie zadania, obliczenia, projekty itp.

ZASADA TRWAŁOŚCI WYMAGA PEWNEGO ZRÓŻNICOWANIA W ZALEŻNOŚCI OD RODZAJU MATERIAŁU NAUCZANIA:

  1. WPROWADZENIE NOWEGO MATERIAŁU.
  2. UTRWALENIE NOWEGO MATERIAŁU.
  3. STOSOWANIE PRAKTYCZNE.
  4. POWTARZANIE.

Na każdym etapie procesu kształcenia stosujemy kontrolę opanowania wiadomości.

Sięganie do materiału przerobionego pomaga w odświeżaniu i utrwalaniu go.

Bardzo dobre wyniki daje organizowanie rozmaitego rodzaju konkursów, pokazów, quizów, zachęcają one uczestników do osiągania wyższego poziomu w opanowywaniu wiedzy.

ZASADA TRWAŁOŚCI POSIADA SWOJE UZASADNIENIE W TEORII POZNANIA. CZYNNIKAMI WPŁYWAJĄCYMI NA TRWAŁOŚĆ WIADOMOŚCI I UMIEJĘTNOŚCI ZAWODOWYCH SĄ:

  1. METODY PRACY Z UCZNIAMI (METODY NAUCZANIA).
  2. LICZBA I JAKOŚĆ ĆWICZEŃ.
  3. CZĘSTOTLIWOŚĆ SPRAWDZANIA OPANOWANEGO MATERIAŁU.
  4. ZADAWANIE I WSŁUCHIWANIE PYTAŃ ORAZ PROWOKOWANIE UCZNIÓW DO STAWIANIA PYTAŃ.
  5. DOBRY PRZYKŁAD NAUCZANIA ZAWODU.
  6. WYRÓŻNIANIE TREŚCI PODSTAWOWYCH (CZYNNOŚCI PODSTAWOWYCH, TRUDNIEJSZYCH), KTÓRE WYMAGAJĄ WIĘKSZEGO WYSIŁKU UCZNIA I CZASU NAUCZANIA.
  7. PRZESTRZEGANIE RÓWNOWAGI MIĘDZY WYMAGANIAMI: CO UCZEŃ POWIENIEN UMIEĆ, A CO WYSTARCZY, CZY ROZUMIE.

Każda operacja zawodowa wymaga wykonania wielu czynności, które dzielimy na:

  • podstawowe,
  • o wyższym stopniu trudności,
  • wymagające dłuższych ćwiczeń do ich opanowania.

Im daną umiejętność trudniej zdobywamy, tym szybciej ją zapominamy, jeśli jej nie ćwiczymy.

Im czynność, operacja jest trudniejsza, tym trwałość i zachowanie sprawności w jej wykonywaniu są krótsze.

Stąd wniosek metodyczny: ” czynność trudniejszą należy częściej ćwiczyć i powtarzać”.

Świadomość ucznia ma ogarniać zagadnienie nie tylko w sensie „tak trzeba”, ale i w sensie rozumienia – uznania ” dlaczego tak trzeba”.

W nauczaniu zajęć praktycznych powinno być jak najwięcej wyjaśnień, życzliwych uwag, powtórzeń i przypomnień.


Like it? Share with your friends!

1
admin

0 Comments

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

error: Content is protected !!
Skip to content