PRZEPISY USTAWY PRAWO PRZEWOZOWE

1. PRZEPISY PRAWA CYWILNEGO.
2. PRZEPISY USTAWY PRAWO PRZEWOZOWE.
3. WYKAZ AKTÓW PRAWNYCH REGULUJĄCYH PRZEWÓZ ŁADUNKÓW W POSZCZEGÓLNYCH GAŁĘZIACH TRANSPORTU.

Podstawowy zbiór regulacji krajowych znajduje się w USTAWIE KODEKS CYWILNY opublikowanej po raz pierwszy w 1964 r. (Dz.U. z 1964 r., nr 16,poz.93).

Przepisy dotyczące bezpośrednio przewozu zawarto w dziale XXV. Spisano w nim 20 artykułów dotyczących przewozu, przepisów ogólnych oraz regulacji odnoszących się jedynie do przewozu osób i rzeczy.

Drugi akt prawny regulujący problematykę związaną z transportem to USTAWA PRAWO PRZEWOZOWE opublikowana po wieloletniej dyskusji oraz sugestiach ze strony praktyków. To nowatorski akt prawny, który ujednolica regulacje odnoszące się do różnych gałęzi transportu.

OBOWIĄZUJĄCE AKTY PRAWNE W ZAKRESIE PRZEWOZU ŁADUNKÓW ODNOSZĄCE SĘ DO POSZCZEGÓLNYCH GAŁĘZI TRANSPORTU TO:

• Ustawa o transporcie drogowym.
• Dekret o przewozie przesyłki i osób kolejami.
• Kodeks morski.
• Prawo lotnicze.

Ponadto do aktów prawnych regulujących kwestie z zakresu przewozu ładunków można zaliczyć:

• Ustawę o transporcie kolejowym.
• Ustawę o transporcie wodnym śródlądowym.
• Ustawę o transporcie lądowym ładunków niebezpiecznych.
• Ustawę o transporcie ładunków łatwopsujących się.
• Ustawę o transporcie nienormatywnym.

DO AKTÓW PRAWA MIĘDZYNARODOWEGO W ZAKRESIE TRANSPORTU ŁADUNKÓW MOŻNA ZALICZYĆ:

• ADR,
• RID ( regulamin dla międzynarodowego przewozu kolejami towarów niebezpiecznych),
• ADN (umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu towarów niebezpiecznych śródlądowymi drogami wodnymi ),
• IMDG (Międzynarodowy kodeks morskich towarów niebezpiecznych ), ICAO (Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego – Celem działalności ICAO określonym w art. 44 Konwencji chicagowskiej jest „rozwijanie zasad i techniki międzynarodowej żeglugi powietrznej oraz popieranie planowania i rozwoju międzynarodowego przewozu lotniczego),
• DGR ( zbiór przepisów regulujących sposób przewozu i dokumentowania przewozu lotniczych przesyłek niebezpiecznych ).
• ATP ( Mówiąc o umowie ATP mamy na myśli Umowę o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów ).
• Rozporządzenie WE nr 1021,1071, 1072, 1073, Dyrektywy, CMR, CIM, SMGS, Reguły Incoterms 2010, OPWS ( Ogólne Polskie Warunki Spedycyjne 2010 ).

DOKUMENTY TRANSPORTOWE W POSZCZEGÓLNYCH GAŁĘZIACH TRANSPORTU

USTAWA PRAWO O RUCHU DROGOWYM – określa sposób przewozu ładunku, z uwzględnieniem jego rozmieszczenia na pojeździe, a także warunki stosowania metod mocowania oraz dodatkowe sposoby zabezpieczenia określonych rodzajów ładunków.

Nieodpowiednie rozmieszczenie lub zamocowanie ładunku prowadzi do wypadków drogowych. Oznacza to, że przewodnik powinien dołożyć wszelkich starań to tego, aby ładunek był zabezpieczony w odpowiedni sposób – niezagrażający bezpieczeństwu ruchu drogowego oraz aby nie stanowił zagrożenia dla zdrowia i życia ludzi mienia oraz środowiska.

Do aktów prawnych regulujących kwestie przewozu należy również zaliczyć Ustawę o przewozie towarów niebezpiecznych. “Transport materiałów niebezpiecznych, ze względu na konieczność zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i środowiska, podlega szczególnym rygorom w zakresie klasyfikacji materiału, jego dopuszczenia o przewozu, doboru opakowania, oznakowania oraz wymagań odnoszących się do kierowcy, środków transportu i realizacji przewozu.

TEMATYKA DO OPRACOWANIA : [ ZADANIE ]

1. KTÓRY Z AKTÓW PRAWNYCH (Kodeks cywilny czy Prawo przewozowe) szczegółowo przedstawia kwestie transportu towarów? Odpowiedź uzasadnij.
2. Wyszukaj w Kodeksie cywilnym zapisy dotyczące przewozu.
3. W ustawie Prawo przewozowe znajdź zapisy poświęcone przewozom.

DODATKOWE MATERIAŁY DYDAKTYCZNE

TRANSPORT I SPEDYCJA – TOWARY NIEBEZPIECZNE

1. Towary niebezpieczne.

Towary niebezpieczne – są to materiały i przedmioty, których przewóz transportem drogowym jest zabroniony, bądź dopuszczony na warunkach określonych prawem. Towary niebezpieczne mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa ludzi, zwierząt, mienia oraz środowiska.

Nieprawidłowe postępowanie z towarami niebezpiecznymi, w krytycznych sytuacjach może:

• spowodować śmierć;
• zatruć środowisko;
• doprowadzić do emisji wybuchowych substancji (np. rozszczelnienie cysterny z gazem);
• spowodować nagłą reakcję między różnymi towarami niebezpiecznymi bądź z wodą.

2. Właściwości

Towary niebezpieczne mogą występować w trzech stanach skupienia: ciekłym, stałym, gazowym.

Towary niebezpieczne mogą być:

• wybuchowe, palne, ulegać samozapaleniu, toksyczne, powodować infekcje, żrące, utleniać się, samo reaktywne.

3. Regulacje prawne:
4. transport drogowy – ADR 2005-2007: [ Umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych. Popularnie zwana konwencją ADR     (ang. The European Agreement concerning the International Carriage of Dangerous Goods by Road).
5. transport morski – IMDG- Code; [ Międzynarodowy kod przewozu towarów niebezpiecznych w formie opakowanej, drogą morską. Jest to tzw. konwencja IMDG-Code (ang.International Martime Dangerous Goods Code].
6. żegluga śródlądowa – ADN; [ Umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu żeglugą śródlądową towarów niebezpiecznych- w skrócie używa się nazwy Konwencja ADN (ang. European Agreement concerning the international Carriage of Dangerous Goods by Inland Waterways].
7. transport kolejowy (szynowy) – RID; [regulamin międzynarodowego przewozu koleją towarów niebezpiecznych- popularnie zwany regulaminem RID (fr. Reglement International concernant le transport des marchandises Dangereuses par chemin de fer).
8. transport lotniczy – IATA-DGR. [ Umowa określona przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Transportu Powietrznego – przepisy dotyczące towarów niebezpiecznych. Popularnie przepisy te nazywamy IATA/ DGR (ang. International Air Transport Association- Dangerous Goods Regulations].

4. Regulacje prawne w transporcie drogowym

Podstawowym aktem prawnym jest Umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR – franc, I’Accord europeen relatif au transport international des merchandises Dangereuses par Route; 

Ang. The European Agreement concerning the International Carriage of Dangerous Goods by Road) sporządzona w Genewie 20.09.1957 r. i od tego czasu wielokrotnie nowelizowana.

Przepisy ADR są nowelizowane w cyklu dwuletnim ( z początkiem roku nieparzystego). Tak więc najnowsza wersja ADR pochodzi z 01.01.2005 r. i od tego czasu jest stosowana w Europie.

Ponieważ wersja ta w zasadniczy sposób dokonuje restrukturyzacji dotychczasowych przepisów, ustalono długi okres jej wdrażania – od stycznia do sierpnia.

Obecnie do Umowy ADR należą wg kolejności przystąpienia następujące państwa: Francja, Belgia, Włochy, Holandia, Portugalia, Zjednoczone Królestwo i Północna Irlandia, Niemcy, Luksemburg, Szwajcaria, Hiszpania, Austria, Szwecja, Polska, Norwegia, Węgry, Finlandia, Dania, Grecja, Czechy, Słowacja, Bośnia i Hercegowina, Słowenia, Białoruś, Rosja, Bułgaria, Rumunia, Chorwacja, Lichtenstein, Jugosławia, Estonia, Litwa, Łotwa i Macedonia.

Polska ratyfikowała Umowę ADR w 1975 r., a tekst przepisów został ogłoszony w załączniku do Dz.U. z 1975 r. nr 35, poz.189.

5. Budowa umowy ADR.

Umowa ADR składa się z przepisów wprowadzających oraz dwóch załączników A oraz B, podzielonych na 9 części tematycznych. Umowa ta publikowana jest zawsze jako książka z pomarańczową okładką, stąd w wielu krajach popularnie nazywana jest „Orange Book”- „pomarańczową księgą”. W wielu krajach kolor pomarańczowy symbolizuje towary niebezpieczne.

• ZAŁĄCZNIK A = OBOWIĄZKI NADAWCY: CZĘŚĆ 1-7
• ZAŁĄCZNIK B = OBOWIĄZKI PRZEWOŹNIKA: CZĘŚĆ 8 i 9.

Załącznik A dzieli wszystkie produkowane w świecie materiały na 9 klas niebezpieczeństwa oraz zawiera szczegółowy wykaz  tych materiałów w poszczególnych klasach.